Met het verschijnen van mijn eerste kinderboekje ‘Bolletje en Wolletje op kraamvisite’ zijn een aantal lijntjes uit mijn leven samengekomen.
Ik ben beeldend kunstenaar, maak schilderijen en verkoop die. Al jaren loop ik rond met de vraag: “ Wat laat ik nu achter? Ik maak mooie en prachtige schilderijen. Wil me echt niet vergelijken met Rembrand, of Van Gogh. En toch wil ik, Sandra Holtman, iets nalaten.
In mijn hoofd gebeuren altijd dingen. Ik fantaseer veel en kinderlijk. Onschuldig, een beetje stout en altijd om te lachen.
Trouwens vind ik dat we te weinig lachen. Helemaal vandaag. Het gaat bijna over niets anders dan Corona. Ga maar eens een avondje voor de buis zitten. Ze maken daar ruzie, schetsen doemscenario’s en ontkennen problemen. Dat is toch niet leuk? Er mag toch ruimte zijn voor vrolijkheid?
Dan nog een lijntje. Wat geef je ouders, opa’s en oma’s van een pas geboren baby en kleinkinderen? Je wilt, en dan spreek ik in ieder geval voor mijzelf, iets geven waarvan ze later nog weten dat ze het van mij hebben gekregen.
Wij hebben onze kinderen eindeloos voorgelezen. Voor het slapen gaan of ’s zondagmorgens bij ons in bed als we daar thee en biscuitjes aten. Sommige citaten kennen ze nog precies. Afgelopen kerst hadden we het daar toevallig over. Ze dreunden ze moeiteloos op. Blije herinneringen kwamen boven.
Sinds de uitbraak van Corona kreeg ik noodgedwongen tijd en had de onbeheersbare drang om iets vrolijks te maken. De ruwe teksten van het boekje die er al lagen werden aangescherpt. De bijbehorende schetsen uitgewerkt. Wat een leuke en spannende tijd. Ook af en toe stress hoor.
Met dit kinderboekje laat ik iets van mij zelf na. Over 100 jaar ligt er iets van mij, Sandra Holtman, bij iemand thuis op zolder of zelfs nog in de boekenkast.
Het gaat over een blij en vrolijk moment. Het is een lief boekje geworden dat uit mijn fantasie is ontsproten waarvan ik hoop dat vele ouders, opa’s en oma’s ze voor gaan lezen aan hun kinderen en kleinkinderen. En wie weten dreunen die kinderen over 25 jaar dan ook een citaat uit mijn boekje op tijdens het kerst diner. Dat zou toch echt heel gaaf zijn.